Ο 50χρονος Γ. είναι μόνιμος καθηγητής με πολυετή πείρα στο σύστημα εκπαίδευσης της Ελλάδας, πατέρας δύο παιδιών που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις και την τελευταία εβδομάδα κοιμάται στον αυτοκίνητό του. Από πέρυσι δουλεύει ταυτόχρονα σε τρία με τέσσερα σχολεία, συχνά σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, την οποία και διανύει με το αυτοκίνητό του και προσωπικά του έξοδα (το υπουργείο Παιδείας δικαιολογεί οδοιπορικά μέχρι ενός συγκεκριμένου ποσού, το οποίο ξεπερνάει κάθε μήνα). Φέτος δεν πήρε απόσπαση όπως είχε ζητήσει, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην άλλη άκρη της Ελλάδας από την περιοχή κατοικίας του, να μην έχει να πληρώσει το πανάκριβο ενοίκιο που του ζητούν και να σκέφτεται τώρα να δουλέψει δεύτερη δουλειά και το βράδυ σε ένα ξενοδοχείο για να μπορέσει να εξασφαλίσει μια στέγη, αναφέρουν Τα Νέα. Αυτή είναι η κατάσταση των εκπαιδευτικών σήμερα τη χώρα μας! Δάσκαλοι και καθηγητές στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, περιφερόμενοι ανά την Ελλάδα, με πενιχρούς μισθούς, χωρίς πολλές φορές τη δυνατότητα ούτε στο αυτονόητο δικαίωμα της στέγης. Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού στη Φινλανδία, λόγου χάριν, η οποία έχει γίνει ορόσημο διεθνώς για το εκπαιδευτικό της σύστημα, θεωρείται το νούμερο ένα επάγγελμα για τον φινλανδικό λαό από πλευράς κοινωνικής αναγνώρισης και κύρους. Στην Ελλάδα ωστόσο οι εκπαιδευτικοί κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους… Αναζητώντας τις «πληγές του χειμώνα» για τους εκπαιδευτικούς της χώρας που έχουν μπροστά τους αυτοαξιολόγηση, εκλογές στελεχών της εκπαίδευσης και συγχωνεύσεις σχολείων, «ΤΑ ΝΕΑ» έπεσαν πάνω στο μεγαλύτερο των προβλημάτων: μόνιμοι εκπαιδευτικοί με τη «βαλίτσα» που γυρνούν καθημερινά δύο σχολεία και εβδομαδιαίως τρία, τέσσερα ή πέντε και δεν προλαβαίνουν όχι να γνωρίσουν τους μαθητές τους, αλλά συχνά φτάνουν στην τάξη μόλις έχει ήδη χτυπήσει το κουδούνι για να διδάξουν μέσα στην πίεση και το στρες. Ενα μεγάλο ποσοστό των μόνιμων εκπαιδευτικών της χώρας, κυρίως ειδικοτήτων, βρίσκεται σ’ αυτή την κατηγορία, ποσοστό που στην επαρχία φτάνει σε κάποιες περιοχές έως και το 40%. «Δεν ενδιαφέρεται το κράτος για μας» Ο Γ. δεν θέλει να αποκαλύψει τα στοιχεία του (βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας μας) για ευνόητους λόγους. «Τουλάχιστον έχω το αυτοκίνητό μου και μπορώ να κοιμάμαι σ’ αυτό» λέει. Διηγείται σχεδόν κλαίγοντας: «Δεν ενδιαφέρονται για εμάς. Είμαστε απλοί αριθμοί για το κράτος σήμερα. Εγώ γι’ αυτούς είμαι ένας αριθμός μητρώου. Ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κόψουν χρήματα. Ολοι οι εκπαιδευτικοί έρχονται πια στα σχολεία με τα ταπεράκια τους, με λίγα τρόφιμα, γιατί δεν έχουν λεφτά». «Η οικογένειά μου πρέπει να πληρώνει τέσσερα ενοίκια σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις και λογαριασμούς για τέσσερα σπίτια. Η οργανική μου θέση είναι στα Χανιά, το σπίτι μου στην Ημαθία, ώς πέρυσι έπαιρνα αποσπάσεις, φέτος δεν πήρα, και τα δυο μου παιδιά σπουδάζουν – το ένα σε ένα νησί και το άλλο στην Αθήνα. Πήγαινα και πηγαίνω σε τρία – τέσσερα σχολεία για να διδάξω ώστε να καλύψω το ωράριό μου. Στα Χανιά τα σπίτια είναι πανάκριβα. Στην αρχή της χρονιάς βρήκα στέγη για λίγο με την παρέμβαση του δημάρχου της περιοχής. Εμεινα για μικρό χρονικό διάστημα σε ένα κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, όπου όμως τώρα έρχονται μαθητές και έπρεπε να φύγω. Πήρα στον διευθυντή Εκπαίδευσης, στο υπουργείο Παιδείας, τίποτα. Τώρα σκέφτομαι να δουλέψω σε ένα ξενοδοχείο τα βράδια ώστε να εξασφαλίσω μια στέγη». Η απόλυτη στρέβλωση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα: καθηγητές που βασανίζονται στην καθημερινότητά τους, δουλεύουν σκληρά, αλλά βλέπουν πως αποτέλεσμα το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα δεν δίνει και ξοδεύουν το πενιχρό εισόδημά τους σε φροντιστήρια για να μπουν τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο! Η δωρεάν εκπαίδευση στην Ελλάδα της κρίσης… Σήμερα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που οδηγούν 80 χιλιόμετρα για να φτάσουν από το ένα σχολείο όπου διδάσκουν στο άλλο, ώστε να συμπληρώσουν τις ώρες διδασκαλίας που ορίζει ο νόμος.
iPaideia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου